Yarali Fidan

Bir fidanin en büyük arzusu, tüm canlilara faydali olmak icin, meyveler verebilmektir. O asamaya gelene kadar, bazilari tarafindan saldirilara maruz kalir... Bunun üstüne fidan, yara üstüne yara alir. Eger sabrederse; devreye Allah girer. Böylece tedavi süreci baslar... Onun ardindan da meyve verme sürecine gecilir. Meyve vermenin ilk günlerinde; o heyecanla ve o sevincle, herkesin, meyvelerini fark etmesini ve tatmasini bekler... Biraz sitemkar davranir. Bu durumdan dolayi; dostlari fidani, post pesinde kosmakla itham eder. Fidan, bu durumdan dolayi yine yara alir ve cani cok acir. Fakat yarali fidan, artik öyle bir boyuta ulasmistir ki bu durumu da yine sabirla karsilar. Gönlündeki cemrenin atesi sönmek bilmez. Azmi daha cok artar. Bir süre sonra; meyveleri cogalir, irilesir ve olgunlasir. Nihayet; istedigi hedefe ulasmistir... Ulastigi boyuttan dolayi, meyvelerinden herkes haberdar olur. Meyvelerini taslamaya calisanlar bile, artik yarali fidana zarar veremez. Cünkü fidanin irilesmis olan meyveleri, taslayanlarin kafalarina düserek onlari yaralar. Dolayisiyla; onlar da artik tas atmayi birakip, fidanin meyvelerinden tatmayi denerler ve tadarlar. Aldiklari lezzetten dolayi; onlarin da gönüllerine cemre düser ve ask ile yanmaya baslarlar... Kutlu olsun Zalim Terbiyecilerinin yazari Murat Özgökcenin kaleminden, unutulan gercekler isiginda yol acici bir kitap daha...